Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Άνοιξη


Τα βήματα γρήγορα πάνω στο χωμάτινο δρόμο
φτάνω σε σένα
και είναι άνοιξη

Ένας σκύλος ξαπλωμένος στ' αγριόχορτα, δίπλα του εσύ
χαμογελούσες στα κίτρινα λουλούδια
που-αχ θεέ μου- δεν γνωρίζω τ' όνομα τους.
Ο ήλιος,ζεστός γυρνούσε γύρω από τα μαλλιά και τους ώμους σου
έπαιζες μαζί του, χαμογελούσες στον άνεμο.

-εγώ δεν τολμούσα ούτε τα μάτια ν' ανοίξω.

γέλασες βαθιά
όπως ένα μικρο, τόσο δα, παιδί.
άνοιξες τα χέρια σου διάπλατα
και πλησίαζε η Ανάσταση

Τα δέντρα έγειραν τα κλαδιά τους να τα χαϊδέψεις
ο σκύλος έτριψε το κεφάλι του στον λαιμό σου

Σηκώθηκες και είχες
κίτρινα, κόκκινα, λευκά
σημάδια στα μαλλιά

Πέρασα το παλτό στους ώμους σου
εσύ που χαιρόσουν τον ήλιο, τον αέρα
ξαφνιάστηκες. Τρόμαξες.

Ύστερα κοίταξες βαθιά τον ορίζοντα
μακριά μας η πόλη. Χλωμή.
περπατήσαμε αργά μέσα στα έρημα καταπράσινα οικόπεδα των προαστίων
μ' έπιασες το μπράτσο και έγειρες πάνω μου
ο σκύλος έπαιζε γύρω μας

Μακριά ηχούσε μια καμπάνα
αργός ρυθμός νυχτερινού.

χαθήκαμε στο σούρουπο και μόνο
αχνά, πια, ακούγονταν τα γέλια μου.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου