Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Κοντσέρτο Νο1 1ο Μέρος


Πίσω από το τζάμι ενός μικρού παραθύρου
στέκεσαι κάτω απ' το ανεμικό φως
πίσω από το θολό νερό
ανάμεσα σε δύο διαμερίσματα εξίσου μικρά
το πρωινό έρχεται πάντα δύσκολο σε αυτή την μεριά της πόλης
όπως οι φράσεις σου
τ' απογεύματα δε ακόμα πιο σκληρά
φορτισμένα από την επιστροφή σου
άχρωμα από την μοναξιά σου

Κάθε τέτοιο απόγευμα παίζεις πιάνο
ή γράφεις
ή βάζεις μουσική
σιγανά τραγουδάς παρέα με τον καπνό
σιγανά πεινάς, σιγανά κρυώνεις
αναποφάσιστα κλαις με την σιγή στο στόμα και στα μάτια

Τις Κυριακές και τα Σάββατα
σκέφτεσαι ξανά και ξανά τι θα μπορούσε ν'αλλάξει όλα αυτά
να σβήσει την σιωπή.

Όμως
στο μισοσκότεινο σαλόνι περνάνε ένα-ένα τ' απογεύματα
διστακτικά, χωρίς να δίνουν κάποια απάντηση

Ξεθωριάζουν οι σελίδες των βιβλίων που έχεις διαβάσει
διαλύονται οι παρτιτούρες πάνω στο πιάνο
η βροχή χτυπά αδιάκοπα την πόρτα
ικετευτικά ζητά συντροφιά και ένα κομμάτι χθεσινό ψωμί

Η πόλη περπατά με τα αγέρωχα βήματα της
εκεί που οι κάτοικοι πετούν τις σκέψεις τους
εσύ πασχίζεις να προ φτάσεις τα φώτα και τις πλατείες
μέχρι αργά το βράδυ

Μοιραία όλα τα φώτα σβήνουν
στην παράξενη πόλη σου
στοιβάζεις τις σκέψεις στην κιβωτό της υπομονής σου
με αγάπη και τρυφερότητα

πέφτεις στο κρεβάτι με γοερή υπομονή για την επόμενη μέρα
που έρχεται ζωηρή να ψιθυρίσει στο τρυφερό αυτί σου:
"τίποτα δεν τελείωσε ακόμα"