Όταν βράδιασε στάθηκα στο παράθυρο για να καπνίσω. Είδα μπλε κυματισμούς πάνω στην σκονισμένη κουρτίνα. Ένα περιπολικό σταμάτησε μπροστά απ την είσοδο. Φωνές και φασαρία. Κατέβηκα να δω τι είχε γίνει. Στο διάδρομο μαζεμένος κόσμος. Έσπρωξα για να δω. Μπήκα στο σαλόνι ενός διαμερίσματος, εδώ ζούσε ένας νέος λίγο μεγαλύτερος από μένα. Πάνω στην καρέκλα του γραφείου καθισμένος μέσα στο αίμα, μ' ένα σαρδόνιο χαμόγελο στην κοιλιά. Το μαχαίρι ήταν ακουμπισμένο τακτικά, μέσα στην θήκη του, πάνω στο γραφείο.
Ο αυτόχειρα είχε πιει τον καφέ του. Ένα τσιγάρο ακόμα έκαιγε στο τασάκι. Πριν προλάβει να βγάλει την τελευταία του ανάσα, είχε γράψει με το δάχτυλο και μελάνι το αίμα του πάνω στο γραφείο την λέξη ευ-τυχία. Οι γείτονες και οι συγγενείς μουρμούριζαν πώς για κάποια γκόμενα το είχε κάνει. 'Ιδού', έλεγαν, 'Να και το όνομα της'. Έσπρωξα πάλι πανικόβλητος και βγήκα στον δρόμο. Το κρύο μπήκε στα πνευμόνια μου και άναψα ένα τσιγάρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου