Νυχτερινό #6

Βάζω στα ηχεία το κουβανέζικο μπολερό που ακούγαμε μαζί. Γεμίζω το σπίτι από μουσική. Χορεύω μόνος μου όπως τότε. Σε βλέπω στα βήματα μου. 

Μελαγχολείς, δεν σ έχω ξαναδεί έτσι. 

Χορεύουμε θλιμμένα και τρυφερά μέχρι να καταλάβω πως είμαι μόνος.

Ντρέπομαι σαν μικρό παιδί και κάθομαι ήσυχα στην καρέκλα. Μόλις τελειώσουν οι νότες και διαλυθούν σαν τον καπνό από το τσιγάρο μου, ανοίγω την πόρτα, παίρνω την καρέκλα,  κάθομαι στη είσοδο και βάζω το κομμάτι να παίξει ξανά.